Dla większości kocich opiekunów świeżo zwymiotowany kłaczek u kota nie jest niczym dziwnym. Problem pojawia się jednak, gdy objawy zakłaczenia u kota przybierają na sile i nad zwierzęciem wisi widmo zatkania. Czym jest zakłaczenie i jak sobie z nim radzić domowymi sposobami?
Zakłaczenie u kota - o co w tym chodzi?
Koty znane są ze swojej dbałości o higienę. Nie jest wiedzą tajemną, że zwierzęta te przywiązują niezwykle dużą wagę do czystości. Każdego dnia skrupulatnie myją okrywę włosową, wylizując sierść kawałek po kawałku. W utrzymaniu higieny pomaga specyficzna budowa języka, który pokryty jest drobnymi haczykami keratynowymi, przez co jego powierzchnia jest szorstka, dzięki czemu doskonale sprawdza się w rozczesywaniu włosa.
Niestety, przy wylizywaniu sierści dochodzi do połknięcia części wyczesanych włosów, które przedostają się do układu pokarmowego. Tam z kolei organizm nie jest w stanie poradzić sobie z ich strawieniem, dlatego najczęściej włosy opuszczają przewód pokarmowy wraz z kałem. Raz na jakiś czas zdarza się również, że zalegające w żołądku kłaczki u kota zostaną zwymiotowane w formie zbitych kulek sierści. Obie te opcje są dla właściciela dobrą wiadomością - kot samodzielnie oczyścił organizm ze złogów sierści.
Niestety, nie zawsze się tak dzieje. Nieusunięte kłaczki gromadzą się w jelitach, gdzie przekształcają się w tzw. pilobezoary. Kule włosowe zmieniają się w twarde, kamienne struktury złożone ze sprasowanej sierści, które są w stanie zaczopować światło jelita, doprowadzając do niedrożności przewodu pokarmowego. W ekstremalnych sytuacjach zakłaczenia, może wystąpić konieczność natychmiastowej operacji w celu ratowania życia czworonoga. W innym wypadku, jeśli kule włosowe u kota nie zostaną usunięte, może dojść do śmierci zwierzęcia.
Zakłaczenie u kota - objawy
Jak poznać, że kot boryka się ze złogami sierści w przewodzie pokarmowym? Objawy zakłaczenia u kota mogą być bardzo różne. Przeważnie dochodzi do nieskutecznych prób wymiotowania, podczas których zamiast kłaczka kot wydala ślinę i żółć z żołądka. Zwierzę może być osowiałe, nie mieć apetytu oraz borykać się z zaparciami i mieć problem z oddaniem kału. W takiej sytuacji należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem weterynarii, który sprawdzi, czy problem faktycznie leży w zakłaczeniu.
Co na odkłaczenie dla kota?
Jeśli kot jest już zakłaczony i nie radzi sobie z wydaleniem kłaczków, nie pozostaje nam nic innego jak wizyta w gabinecie i odkłaczanie kota u weterynarza. Tu rzadko podziałają domowe sposoby i zwykle konieczna jest interwencja lekarza. Warto jednak pamiętać, by zadbać o odpowiednią profilaktykę, która pomoże kotu naturalnie się oczyszczać.
Jak dbać o kota, aby uniknąć zakłaczenia?
Jednym z najprostszych sposobów jest regularne stosowanie past i preparatów na odkłaczanie dla kota. Są one powszechnie dostępne na rynku, dlatego możemy po nie sięgać, zwłaszcza w okresie wzmożonego linienia. Warto jednak przyjrzeć się ich składom. Niestety, wiele z past odkłaczających ma bardzo słaby skład, który na dłuższą metę będzie szkodliwy dla kota. Warto sięgać po produkty z lepszym składem oraz stosować profilaktyczne domowe sposoby na odkłaczanie kota. Jakie?
Jednym z elementów profilaktyki jest regularna pielęgnacja sierści kota, z naciskiem na systematyczne wyczesywanie sierści zwierzaka, by zminimalizować ilość połykanych przez kota martwych włosów. Ma to szczególnie ważne znaczenie u kotów z dłuższą sierścią, które mają większą tendencję do zakłaczenia. Im więcej sierści wyczesze opiekun podczas regularnej pielęgnacji, tym mniejsze ryzyko wytworzenia się kul włosowych u kota.
Kolejna kwestia to odpowiednia kocia dieta. Koty na dobrej jakości diecie przeważnie znacznie lepiej radzą sobie z naturalnym wydalaniem sierści. Szczególne znaczenie ma tu odpowiednia wilgotność posiłków - koty na diecie mokrej są lepiej nawodnione, dzięki czemu łatwiej im wydalić sierść wraz z kałem.
Doraźnie, w przypadku problemów z wydaleniem kłaczka można stosować dodatkowe metody, takie jak podanie gluta z siemienia lnianego, który umożliwi przejście kłaczka przez przewód pokarmowy, czy udostępnienie kotu trawy i ziół do obgryzania, by pomóc zwierzęciu sprowokować wymioty. Niektórzy radzą również, by zakłaczonemu kotu zwiększyć ilość tłuszczu w diecie, jednak ze względu na wysoką tłustość karm komercyjnych oraz potencjalne problemy zdrowotne związane ze zwiększoną podażą tłuszczów, lepiej unikać tego sposobu na odkłaczanie kota. O ile raz na jakiś czas dodatkowa dawka smalcu gęsiego czy oleju Omega-3, nie będzie stanowić zagrożenia, tak regularne podawanie tego typu dodatków może być szkodliwe.
Coś, czego absolutnie powinno się unikać, to podawanie zakłaczonemu kotu parafiny. Sposób ten, niegdyś bardzo popularny, jest bardzo niebezpieczny. Przy nieumiejętnym podaniu może dojść do zachłyśnięcia się przez kota lepką cieczą, która dostanie się do dróg oddechowych, prowadząc do ich zaklejenia. W efekcie istnieje ryzyko rozwinięcia się zachłystowego zapalenia płuc.
Czy wszystkie koty zwracają kłaczki?
Radzenie sobie z zakłaczeniem bardzo często jest kwestią osobniczą. Wiele kotów niemal w ogóle nie ma tendencji do wymiotowania kłaczkami, doskonale radząc sobie z pozbywaniem się nadmiaru sierści z organizmu wraz z kałem. Zdarzają się również przypadki, które oddają kłaczki raz na kilka dni. W znacznej większości jednak koty pozbywają się nagromadzonych kul sierści raz na kilka tygodni.
Większą tendencję do zakłaczenia będą miały koty długowłose oraz te, posiadające gęsty podszerstek. U nich dużo łatwiej dochodzi do wytworzenia złogów sierści w przewodzie pokarmowym, dlatego przy takich kotach zaleca się szczególną ostrożność i dbanie o profilaktyczne odkłaczanie.
Zbyt częste wymioty z kłaczkiem mogą świadczyć również o zaburzeniach behawioralnych objawiających się nadmierną pielęgnacją sierści. W takich sytuacjach warto sprawdzić, skąd bierze się problem i skonsultować się ze specjalistą.
Znacznie częściej objawy zakłaczenia można zaobserwować wiosną oraz jesienią, podczas sezonowej wymiany włosa. Wówczas szczególnie istotne jest regularne wyczesywanie zwierzaka, by pomóc mu w pozbyciu się nadmiaru martwej sierści.
