Koty to zwierzęta, które w ludzkiej świadomości bardzo mocno obrosły w stereotypy. Mowa kociego ciała jest przez nas bardzo często mylnie interpretowana, co prowadzi do sporych nieporozumień. W efekcie nasze domowe mruczki często mają przylepioną łatkę wrednych i złośliwych. Rzeczywistość jest jednak kompletnie odmienna.
Język ciała kota składa się z połączonych sygnałów uwzględniających postawę, ułożenie ciała, mimikę, gesty oraz ruchy. Jeśli dołożymy do tego komunikaty werbalne, takie jak miauczenie i mruczenie, otrzymamy skomplikowany koci język. Jak interpretować zachowania kota? Co oznaczają poszczególne sygnały?
Mowa ciała kota – co oznaczają sygnały dawane przez kota?
Koty mają bardzo zaawansowaną mimikę, jednak zrozumienie ich mowy ciała nie jest tak trudne, jak mogłoby się wydawać. Niestety, wielu opiekunów nie próbuje nawet podjąć tego wysiłku, przez co pojawiają się konflikty na linii kot-człowiek. Większość błędów komunikacyjnych wynika z naszej niewiedzy i nieprawidłowej interpretacji sygnałów, które daje nam kot.
Chcąc zrozumieć, co mówi nam kocia mowa ciała, powinniśmy patrzeć na całokształt – postawę, gesty, mimikę, a także okoliczności i kontekst danego zachowania. Najbardziej charakterystycznym elementem kociej mowy ciała są uszy, kontrolowane przez aż 32 mięśnie. Skierowane ku przodowi oznaczają czujność, a osadzone lekko po bokach – zrelaksowanie. Gwałtowne ruchy uszu mogą oznaczać niepokój lub zaciekawienie, z kolei u kota grożącego uszy będą skierowane ku tyłowi.
Ocieranie się przez kota i słynne kocie „baranki” są nie tylko przejawem sympatii – kot, czując obcy zapach, chce jak najszybciej pokryć go swoim własnym. Nie jest to więc jedynie powitanie, ale również przejaw zachowania terytorialnego.
Mowa kota – ogon pełen emocji
Utarło się, że gdy kot macha ogonem, jest to oznaka złego humoru i dużego zdenerwowania. W rzeczywistości jednak mowa kociego ogona jest dużo bardziej złożona. Nerwowe ruchy, wbrew obiegowej opinii nie muszą świadczyć o gniewie czy agresji kota. Równie często silne, zamaszyste zamiatanie ogonem będzie objawem wewnętrznego konfliktu i dużych emocji, takich jak lęk czy nawet ciekawość.
Mowa ogona kota to jednak nie tylko machanie. Ważna jest również pozycja, w jakiej kot nosi ogon. Zrelaksowany zwierzak będzie niósł go na równi z linią kręgosłupa lub delikatnie opuszczony. Wysoko uniesiony, często zawinięty na końcu ogonek jest oznaką przyjaznych zamiarów i ciekawości, jednak w połączeniu z wygięciem grzbietu może być również oznaką lęku.
Dziwne zachowanie kota – o czym może świadczyć?
Z punktu widzenia człowieka koty mają w swoim repertuarze mnóstwo zachowań, które dla nas są po prostu dziwne. Jednym z nich jest ugniatanie poduszek czy kolan opiekuna. Jest to pozostałość z czasów kocięctwa, gdy zwierzak musiał ugniatać gruczoły mleczne matki, pobudzając je do produkcji pokarmu. U dorosłego kota takie zachowanie jest oznaką spokoju i zrelaksowania, jednak jeśli sprawia wrażenie kompulsywnego, może być objawem problemów behawioralnych.
Gdy kot kładzie się na plecach i pokazuje brzuch, wcale nie chce być po nim głaskany. Takie zachowanie kota jest oznaką dużego zaufania do opiekuna, a także pewnej uległości. Próbując pogłaskać kota po brzuchu, nadwyrężamy to zaufanie, dlatego często możemy spotkać się z atakiem.
Bardzo często źle interpretowanym zachowaniem kota jest oddawanie moczu poza kuwetą.
- Bardzo często opiekunowie są przekonani, że takie zachowanie wynika z kociej złośliwości względem człowieka, co nie jest prawdą. Ludzie mają tendencję do przypisywania cech ludzkich zwierzętom, co nazywa się antropomorfizacją. Na tej samej zasadzie tłumaczone jest np. gryzienie opiekunów czy drapanie mebli – mówi Izabela Staszczyk, behawiorystka COAPE.
W rzeczywistości takie zachowanie najczęściej ma podłoże zdrowotne. Kot sika poza kuwetą, bo czuje ból i dyskomfort, dlatego próbuje znaleźć sobie miękkie miejsce do załatwienia potrzeb. Istnieje również możliwość, że jest to oznaka problemów behawioralnych, jednak wciąż nie ma to nic wspólnego ze złośliwością. Kot może znaczyć moczem przedmioty, których zapach wywołuje u niego lęk. Tak dzieje się np. w przypadku, gdy jakiś człowiek zachował się agresywnie w stosunku do kota, a ten teraz się go boi. Dlatego próbuje zakryć konkretne przedmioty swoim zapachem, by móc poczuć się pewniej na własnym terytorium.
EM-PL-24-0096
